Het Belgisch witblauwe (BWB) dikbilras, oorspronkelijk alleen voorkomend in Midden- en Hoog-België, is bekend voor zijn enorme spiermassa’s en de hoge opbrengsten van verkoopbaar vlees van hoge kwaliteit. De extreme spierontwikkeling is het gevolg van een mutatie in het myostatine gen. Het natuurlijke geboorteproces in dit dubbelgespierde ras is hierdoor verstoord. De geboorte kan nog enkel gebeuren via het routinematig toepassen van de keizersnede, een ingreep die om dierenwelzijnredenen wordt bekritiseerd. Veehouders klagen over de te lage dagelijkse gewichtsaanzet. De fokkers en de fokkersorganisatie richten hun pijlen vooral op de verbetering van de spierontwikkeling en het verhogen van het gewicht op de leeftijd van 12-13 maand en meer recentelijk op de leeftijd van 14 maand. De meeste beschikbare gegevens zijn het resultaat van visuele beoordelingen of schattingen eerder dan dat ze het resultaat zijn van een meting. Er zijn geen pogingen en te weinig discussies over de mogelijkheid en noodzaak om het aantal natuurlijke geboorten in dit ras te gaan verhogen. Er zijn ook geen duidelijke initiatieven om het slachtgewicht op de leeftijd van 18 tot 20 maand te verhogen of om op zoek te gaan naar de beste verhouding tussen spierontwikkeling en lichaamsgewicht op slachtleeftijd De bedoeling van het gerapporteerde onderzoek was een antwoord te formuleren op meerdere vragen. Is het mogelijk om inwendige bekkenmaten te schatten aan de hand van uitwendige metingen? Kan een BWB kalf nog op een natuurlijke manier geboren worden? Wat zijn realistische groeicijfers van BWB dieren op de boerderijen en is het mogelijk om het gewicht te gaan schatten met behulp van gemakkelijk te verzamelen kenmerken? In hoeverre kan er geselecteerd worden op verbeterde groei? Het vinden van antwoorden op deze vragen kan in belangrijke mate bijdragen tot de correcte besluitvorming rondom de economische toekomstperspectieven van dit ras. In het eerste deel van het onderzoek werden correlaties gevonden tussen de inwendige bekkenhoogte en ...