De studies in dit proefschrift beschrijven de groei en voedingsstatus van 2 tot 12 jarige asielzoekerskinderen in Nederland afkomstig uit Afrika, Oost Europa en Centraal Azië. Het is aannemelijk dat asielzoekers hun voedingsgewoonte veranderen afhankelijk van eigen culturele achtergrond, bekendheid met lokale voedingsproducten en richtlijnen, en de prijs van voedingsmiddelen. Het was onbekend of de voedingsgewoonten van asielzoekers in Nederland een risico betekenen voor adequate voeding en groei van hun kinderen. De groei van asielzoekers’ kinderen bleek adequaat geëvalueerd te kunnen worden met de Nederlandse groeicurves. Het percentage kinderen met overgewicht en obesitas nam tijdens het verblijf in Nederland toe van 15 tot 21%. Vierentwintig procent van de kinderen had een vetinname hoger dan de maximale aanbevolen hoeveelheid. Kinderen uit Oost Europa hadden de meest ongunstige vet- en koolhydraatinname. De micronutriënt-inname was lager dan 80% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden voor calcium, ijzer, vitamine A en vitamine D in respectievelijk 42%, 49%, 45% en 80% van de kinderen. De prevalentie van thallasemie, ijzerdeficiëntie en ijzergebreksanemie was 6%, 16% en 4% respectievelijk. IJzerdeficiëntie werd het meest gevonden bij kinderen onder de 6 jaar en bij kinderen uit Afrika. In de lente bleken veel kinderen biochemisch aanwijzingen te hebben voor ernstig (13%) of mild (42%) tekort aan vitamine D. Bij Afrikaanse kinderen werd deze insufficiënte vitamine D status niet volledig genormaliseerd door zonblootstelling in de Nederlandse zomer. Asielzoekerskinderen in Nederland lopen een hoog risico op ongunstige voedingsgewoontes en op tekorten aan belangrijke micronutriënten. Vroegtijdige onderkenning van subklinische voedingsdeficiënties, preventieve voedingsvoorlichting en zonodig provisie van supplementen aan asielzoekerskinderen lijken gerechtvaardigd.