Samenleving, ouders, overheid en politiek verwachten dat scholen bijdragen aan het oplossen van een ogenschijnlijk onbegrensd aantal maatschappelijke vragen en problemen. In de zogenoemde Koersen primair en voortgezet onderwijs heeft de minister van OCW haar langetermijnvisie op het onderwijs gegeven. Het huidige kabinet maakt zich sterk voor deregulering in het onderwijs en autonomievergroting voor de school. In de Koersen is er voor het eerst sprake van de maatschappelijke opdracht van de school, maar de Koersen maken niet duidelijk welke extra maatschappelijke taken scholen nog wel en welke zij beter niet op zich kunnen nemen. Deze verkenning beoogt duidelijkheid te scheppen over wat de maatschappelijke opdracht voor scholen in het primair en voortgezet onderwijs kan behelzen en waar voor een school de grenzen liggen. Verschillende onderwijsdeskundigen hebben zich over dit thema uitgesproken. De toenemende autonomie van scholen en het streven naar een nieuwe verantwoordingsstructuur worden in deze discussie betrokken. Wat betekent het nu eigenlijk voor de samenleving als scholen steeds meer hun eigen gang kunnen gaan en autonoom beslissingen kunnen nemen? Scholen zijn immers niet altijd in staat maar ook niet altijd bereid om elke maatschappelijke opdracht te vervullen. Deze verkenning schetst het spanningsveld tussen schoolspecifieke en bredere maatschappelijke belangen.