Achtergrond. Kinderen met malocclusie, in combinatie met oromyofunctionele stoornissen (OMFS), hebben een verhoogd risico op tandheelkundige en/of orthodontische zorg. Gedragsmatige behandeling van OMFS, oromyofunctionele therapie (OMFT), wordt doorgaans voorgeschreven door tandartsen of orthodontisten en uitgevoerd door logopedisten. Vaak wordt een multidisciplinaire behandeling geadviseerd om herval na orthodontische behandeling te voorkomen. Hoewel orofacial myology zijn oorsprong vond als tak van orthodontie, blijft OMFT tot op heden een controversieel onderwerp bij veel tandartsen en orthodontisten. In deze studie worden de zelfgerapporteerde kennis en houding ten opzichte van OMFS en OMFT van tandartsen/orthodontisten in Vlaanderen in kaart gebracht. Methode. Een vragenlijst bestaande uit 27 items, die door middel van een vijfpuntlikertschaal peilden naar zelfgerapporteerde kennis en attitudes, werd afgenomen bij 48 tandartsen (48/79, 61%) en 31 orthodontisten (31/79, 39%). Bovendien werd de invloed van verdere specialisatie, graad van ervaring en aangeboden opleidingsprogramma nagegaan. Resultaten. De helft van de participanten (56%, 44/79) rapporteert over onvoldoende tot geen kennis omtrent OMFT te beschikken. Desalniettemin is de algemene houding tegenover OMFT binnen deze groep zorgverleners neutraal (47%, 37/79) tot (zeer) positief (48%, 38/79). Hoewel zij correcte, evidence-based kennis van OMFS (76%, 60/79) en OMFT (70%, 55/79) belangrijk vinden, geeft de meerderheid aan dat de genoten opleiding geen adequate informatie over OMFS (52%, 41/79) en OMFT (62%, 49/79) heeft verschaft. Van de verschillende bevraagde factoren, heeft voornamelijk specialisatie een significante invloed. Besluit. Op basis van deze bevindingen lijkt het aangewezen de invulling van huidige curricula met betrekking tot OMFS en OMFT onder de loep te nemen. Deze zorgprofessionals zijn vragende partij voor extra vorming en advies.