Hoe wordt de persoonlijkheid van politici beoordeeld en wat zijn de consequenties van een dergelijke beoordeling voor de samenwerking van politici? In het onderhavige onderzoek hebben we 323 respondenten van een panel gevraagd op basis van een standaard persoonlijkheidsvragenlijst een beoordeling te geven van de persoonlijkheid van de leiders van de—in de peilingen—zeven grootste partijen. De gemiddelde persoonlijkheidsbeoordelingen van de respondenten zijn vergeleken met de persoonlijkheidsscores van een representatieve normgroep uit de Nederlandse bevolking. In vergelijking met deze normgroep worden de partijleiders als laag op Integriteit gezien. Geert Wilders wordt het meest extreem beoordeeld, met lage scores op vrijwel alle persoonlijkheidsdimensies en (zeer) hoge scores op onconventionaliteit en sensatiezucht. Mark Rutte wordt vooral hoger op Extraversie beoordeeld, Sybrand Buma vooral hoger op Verdraagzaamheid en Consciëntieusheid, Alexander Pechtold en Jesse Klaver vooral hoger op Openheid voor Ervaringen, Lodewijk Asscher vooral hoger op Verdraagzaamheid en Emile Roemer vooral hoger op Integriteit en Emotionaliteit. Respondenten lieten zich bij de persoonlijkheidsbeoordeling tot op zekere hoogte leiden door partijvoorkeur. Partijleiders die de voorkeur genoten werden integerder en consciëntieuzer—en voor de meeste partijleiders ook extraverter en verdraagzamer—beoordeeld dan partijleiders die niet de voorkeur genoten. De verwachting is dat—op basis van de overeenkomsten van de profielen—Geert Wilders moeilijk zal kunnen samenwerken met andere partijleiders. De verwachting is dat een derde Paars Kabinet (Rutte, Pechtold, Asscher) of een Centrum-Links kabinet (Buma, Asscher, Klaver, Roemer) meer kans op slagen maakt.