De afwezigheid van vrouwen bij activiteiten van genootschappen was aanvankelijk zo vanzelfsprekend, dat in de reglementen geen melding werd gemaakt van het uitsluiten of toelaten van vrouwen. In de loop van de achttiende eeuw kwam hierin verandering: dichtgenootschappen nodigden getalenteerde vrouwen uit lid te worden en hervormende genootschappen als de wapengenootschappen stelden het donateurschap open voor vrouwen. Zeeuwse vrouwen richtten een natuurkundig genootschap op waar zij lessen in de natuurwetenschappen volgden. In deze genootschappen namen vrouwen actief deel aan verschillende activiteiten. Passief was hun rol bij Felix Meritis, dat zichzelf expliciet een mannengenootschap noemde en de aanwezigheid van vrouwen slechts mondjesmaat gedoogde. Claudette Baar-de Weerd beschrijft de discussies over het toelaten van vrouwen, de rol die zij binnen de verschillende soorten genootschappen speelden en hun sociale achtergronden. Tot slot vergelijkt zij de positie van deze vrouwen met die van hun seksegenoten in Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland.