During the German occupation of the Netherlands in the 1940s, crime rates for petty theft rose considerably. As a result of shortages, forced labor, unemployment and war damages, many citizens resorted to property crime. Those who were caught, were in majority sentenced within the Dutch judicial system, by Dutch magistrates, most of whom had no pro-German beliefs. This article explores how suspects, judges and probation officers referred to the occupation circumstances during the judicial process. All three types of actors saw how these circumstances could lead to theft. However, pre-existing notions of property and its defense were not radically questioned during the occupation. The (implicit) expectation was that the harmful consequences of the Second World War would be of a temporary nature. ; Tijdens de bezetting nam het aantal veroordelingen wegens diefstal en andere vermogensdelicten door Nederlandse rechtbanken flink toe. Als gevolg van schaarste, (gedwongen) tewerkstelling, werkloosheid en oorlogsschade begaven meer burgers zich op het criminele pad. In dit artikel wordt bestudeerd welke gevolgen dit had voor de morele opvattingen over diefstal bij verdachten, medewerkers van de reclassering en leden van de rechterlijke macht. Bij alle drie deze groepen was er oog voor de gevolgen van de bezetting die konden leiden tot diefstal, maar traditionele, vooroorlogse opvattingen over de bescherming van eigendom werden niet radicaal in vraag gesteld. De (impliciete) verwachting was dat de nadelige gevolgen van de Tweede Wereldoorlog van tijdelijke aard zouden zijn.