Onderwijssystemen worden vaak gekenmerkt door bepaalde vorm(en) van ‘ability grouping’, zoals een indeling naar onderwijsvormen (ook wel aangeduid als tracking of streaming). Hoewel de praktische invulling van dergelijk groeperen van leerlingen verschilt, is het doel steeds tweevoudig. Ten eerste wordt verondersteld dat het efficiënter is om les te geven aan homogene groepen leerlingen wat betreft hun capaciteiten en prestaties. Ten tweede bereiden de verschillende onderwijsvormen de jongeren voor op een andere toekomst en hebben de verschillende onderwijsvormen een andere finaliteit (doorstromingsgericht of arbeidsmarkt). Indien de toekomstverwachtingen van leerlingen (universiteit, hogeschool of werken) in lijn zijn met de doelstellingen van de onderwijsvormen, zou men verwachten dat deze verwachtingen vrij homogeen zijn binnen de onderwijsvormen en heterogeen ertussen. In Vlaanderen bestaat het onderwijssysteem uit vier onderwijstypes (academisch, artistiek, technisch en beroepsonderwijs), die hiërarchisch geordend zijn. Het welgekende watervaleffect is hier een gevolg van, waarbij studenten eerst proberen om in de hoogst gewaardeerde, academisch georiënteerde onderwijsvormen te slagen en zich na falen heroriënteren naar de meer praktische onderwijsvormen. We verwachten dat dit watervaleffect homogene verwachtingen creëert in de academisch georiënteerde onderwijsvormen en heterogene verwachtingen in de praktisch gerichte onderwijsvormen. We maken gebruik van kwantitatieve gegevens verzameld door de International Study of City Youth (ISCY) tijdens het schooljaar 2013-2014 van 2354 leerlingen van het vierde middelbaar in 30 middelbare scholen in Gent (Vlaanderen). Voorlopige resultaten wijzen erop dat de praktische onderwijsvormen meer heterogeniteit vertonen op vlak van toekomstverwachtingen van de leerlingen dan de academisch gerichte vormen. Indien tracking in het secundair onderwijs niet de gewenste doelen bereikt in bepaalde onderwijsvormen, moet deze praktijk in vraag worden gesteld. Een indeling in ...