Snelheid is een belangrijke ongevalsfactor. Snelheidswijzigingen en -verschil in de verkeersstroom en tussen verschillende voertuigen verhogen eveneens het ongevalsrisico, niet het minst omdat de taakbelasting voor de bestuurders erdoor verhoogd wordt. Wegencategorisering en snelheidszones zijn belangrijke instrumenten om tot meer homo-gene snelheid te komen. Op basis van een reeks case studies die de verschillende verste-delijkingstypologieën omvatten, wordt aangetoond dat in Vlaanderen de implementatie van deze beiden planningsconcepten nog weinig is doorgevoerd. Lintbebouwing en de stap voor stap door diverse wegbeheerders ingevoerde snelheidslimieten geven aanleiding tot een manifest gebrek aan homogeniteit in snelheid. De analyse van het snelheidsbeleid kon kwantitatief (o.a. lengte van segmenten, aantallen snelheidswijzigingen over trajecten e.d.) was mogelijk met behulp van de Verkeersborden-databank van het Vlaamse wegennet. De databank bevat alle verkeersborden (o.m. snelheidslimieten) op het wegennet in Vlaanderen, waarbij per bord de positie en een aantal ken-merken zijn beschreven. In de case studies wordt behalve een analyse van de bestaande toestand ook een door-rekening doorgevoerd van het effect van een generiek scenario (invoeren van een algemene snelheidslimiet bubeko van 70/km in plaats van de huidige, algemeen geldende snel-heidslimiet van 90 km/u). Bij toepassing van dit scenario zouden zes op de zeven snelheidsborden kunnen verwijderd worden en zou de werklast voor de bestuurders evenredig kunnen verminderd worden. Een verkeersbordendatabank kan om deze reden een bruikbaar analyse instrument voor snelheidsmanagement vormen.