ÖZET19 yüzyılın sonlarına doğru Osmanlı Devleti ve Almanya birbirlerine ihtiyaç duyan iki ülke haline gelmişlerdi. Yüzyılın sonuna doğru genç ve yaşlı iki imparatorluğun ilişkileri müttefik biçimine evriliyordu. 1890’ların ilk yarısı bu sürecin başlangıcını oluşturmaktadır. 1888’de meydana gelen iki olay, bu sürecin somut göstergeleridir: II. Wilhelm’in imparator olması ve Bağdad Demiryolu hattının başlangıcını teşkil eden İzmit-Ankara Demiryolu imtiyazının Alman sermayesine verilmesi. Almanya bu yıllarda, uluslarası politikada Osmanlı Devleti için destek olmuş, Osmanlı ordusunun yeniden düzenlenme çalışmasına da katkı da bulunmuştur. Alman bankaları, silah fabrikaları bu işten kazançlı çıkmış; Osmanlı Devleti ise diğer Avrupalı güçlere karşı bu ülkeye yakınlaşmış ve sermaye yetersizliğinden gerçekleştiremediği yatırımlarda, özellikle demiryolları inşasında, Alman sermayesinden istifade etmiştir. ABSTRACTEnd of the 19th century, The Ottoman and Germany started new relations with each other in terms of polities. In the 20th century old and young empire’s relations tend the allied Powers. In between 1890 and 1895 years was constituted this process. Two ıssues which was occured in 1888 century are concrete indicator of this process: Wilhelm II being emprorer and giving for German’s capital starting point of Bagdat railroads which constitude between İzmit-Ankara railroads special privilege. Germany in these years, supports for Ottoman State in international polities and contributed for order of Ottoman army. This situation was beneficial for Germany banks and weapone fabrics; Ottoman State developed relations with Germany toward Europen powers. Ottoman benefit from Germany capital, especially railroad construction because of the fact that Ottoman have not enough capital investment.