The article elaborates on the attempts of the editors of the Jewish weekly "Jevrejski glass" (published in Sarajevo in 1928-1941) to support the fostering of the Sephardi tradition and Judeo-Spanish language during the period in which an inevitable process of language shift took place among the Sephardi citizens of Bosnia. The column "Para noče de šabat", created with the help of the weekly’s readers, was one of the means serving that purpose. In most texts, the main characters were Sephardi women, especially of the older generation, the women called "tijas" (aunts). Therefore, the paper presents how the authors showed female characters in the context of memory of “the true Sephardi spirit and tradition.” Additionally, we provide basic information on the gathered texts: linguistics and sociolinguistics of the language of the prose (its condition, lexis and local features), as well as the characteristics of narration. ; Članak elaborira pokušaje urednika jevrejskog nedeljnika „Jevrejski glas“ (izlazio u Sarajevu 1928-1941) da podrže negovanje sefardske tradicije i judeo-španskog jezika u periodu u kome se dogodio neizbežan proces jezičke promene među sefardskim građanima Bosne. Rubrika „Para noče de šabat“, nastala uz pomoć čitalaca nedeljnika, bila je jedno od sredstava koja su služila toj svrsi. U većini tekstova glavne junakinje bile su žene Sefartkinje, posebno starije generacije, žene zvane „tijas” (tetke). Stoga je u radu prikazano kako su autorke prikazale ženske likove u kontekstu sećanja na „pravi sefardski duh i tradiciju“. Pored toga, dajemo osnovne podatke o prikupljenim tekstovima: lingvistiku i sociolingvistiku jezika proze (njegovo stanje, leksiku i lokalne karakteristike), kao i karakteristike naracije.