Pisac David Albahari zabeležio je sećanja Bukija Fincija, kako ih je ispričao tokom njihovih višednevnih razgovora u Opatiji početkom 1980. godine. Te godine, u jesen, Buki Finci je umro. Sahranjen je u Beogradu. Od obilja materijala (preko 30 sati razgovora snimljenog na traci), David Albahari je odabrao i pripremio najzanimljivije fragmente iz života ovog jevrejskog Jugoslovena. Sabitaj Buki Finci započinje priču opisom svog detinjstva i mladosti u Osijeku. Rođen je u jevrejskoj porodici, poštovao je tradiciju, ali je imao i snažan osećaj brige i ljubavi prema susedima, posebno prema siromašnima i onima koji pate. Mladost je proveo okružen grupom istomišljenika, naprednih mladih ljudi koji su pomagali siromašnima i sakupljali „crveni fond pomoći“. Drugi svetski rat je za Fincija, isto kao i za ostale Jevreje i jugoslovenske patriote, bio prava „golgota“. Uhapšen je na samom početku nemačke okupacije, ali ovaj događaj mu je spasio život, jer je nekoliko meseci kasnije otkrivena njegova levo orijentisana grupa i svi njeni članovi su streljani. Buki je bio zatvoren u Zagrebu, odakle je, nakon puštanja, uz pomoć prijatelja otišao u Kostajnicu, gradić u okolini Sušaka, koji je u to vreme bio pod italijanskom okupacijom. Tu se skrivao pod imenom Radomir Finčić. Njegov mladalački duh, čežnja za slobodom i patriotizam primorali su ga da stupi u kontakt sa omladinskim i partijskim liderima tog regiona, i da zajedno sa njima učestvuje u izvršavanju niza zadataka… Do poslednjeg trenutka svog života Sabataj Buki Finci je ostao veran sebi - bio je levičar, revolucionar, jugoslovenski, jevrejski, a pre svega humana i pravedna osoba. Tokom svog života Buki Finci je osnovao kulturni i humanitarni fond. Prema njegovom testamentu dr Ladislav Kadelburg i David Albahari imenovani su za izvršioce njegove oporuke koja podrazumeva kontrolu tog kulturno-humanitarnog fonda. Do sada je Fond već podržao mnoge humanitarne i kulturne aktivnosti: horu „Braća Baruh“ se neprestano pomaže, podržano je izdavanje niza publikacija i ...