Governance in de Nederlandse gezondheidszorg is ingewikkeld. Zorgaanbieders moeten werken in de combinatie van private, publieke en professionals governance. Onderzocht is hoe die combinatie in elkaar zit en hoe governance in de zorg functioneert. Governance bestaat doorgaans uit spelregels en omgangsvormen voor bestuur, toezicht en verantwoording. Deze spelregels en omgangsvormen moeten ervoor zorgen dat organisaties of personen de belangen, die aan hen zijn toevertrouwd, zo goed mogelijk behartigen. Iedere sector in de maatschappij heeft tegenwoordig met governance te maken. Ook de gezondheidszorg. In Nederland wordt zorg en behandeling geleverd door private organisaties en personen. Organisaties zoals ziekenhuizen, verpleeghuizen en thuiszorgorganisaties. Personen zoals huisartsen, medisch specialisten en fysiotherapeuten. Zorg wordt verleend op basis van private contracten tussen zorgaanbieder, zorgvrager en zorgverzekeraar. Zorgaanbieders hebben hun eigen private belangen, zoals de continuïteit van de eigen organisatie. Maar ze moeten ook bijdragen aan de publieke belangen die de overheid voor de gezondheidszorg wil behartigen. En ze dienen rekening te houden met de professionele opvattingen over zorgverlening en de belangen van de zorgprofessionals. Private, publieke en professionele belangen vragen ieder hun eigen governance. Er worden immers verschillende doelen gesteld. Er heersen verschillende morele opvattingen en omgangsvormen, in deze studie aangeduid als moraliteiten. Er gelden verschillende governance principes en er worden verschillende instrumenten gebruikt. Moraliteiten, doelen, principes en instrumenten van private, publieke en professionals governance zijn onderling zo verschillend, dat gesproken kan worden over verschillende governance werelden. Zorgaanbieders moeten functioneren in de combinatie van die drie governance werelden. Ze zijn genoodzaakt steeds afwegingen te maken tussen – en binnen – private, publieke en professionele belangen. Ze hebben te voldoen aan de eisen van de drie ...