De vraag naar mechanismen van doorwerking van beleid staat centraal in deze beschouwing. Hoe kan bewerkstelligd worden dat beleidsveranderingen ook echt doorwerken bij het verantwoordelijke bestuur of in de betreffende uitvoeringsorganisatie? Deze vraag lijkt op het eerste gezicht wellicht van ondergeschikt belang, maar is dat niet. Al te vaak wordt door de wetgever verondersteld dat juridische en beleidsmatige wijzigingen als vanzelf vertaald worden in de beleids- en uitvoeringspraktijk. Maar wijzigingen in beleidspraktijk of uivoeringsorganisaties vinden niet vanzelfsprekend plaats. De recente historie van herzieningen in de Bijstandswet maar ook van de Arbeidsongeschiktheidsverzekering illustreren dit. Achter de vraag naar doorwerking gaat het verschijnsel van ontkoppeling schuil. Het begrip ontkoppeling is afkomstig uit de organisatiesociologie en staat voor het verschijnsel dat zich voordoet wanneer het management van de organisatie de richting, het beleid van de organisatie wijzigt, terwijl er op de werkvloer verder weinig verandert. Processen van ontkoppeling maken het het management van organisaties mogelijk –naar buiten toe- snel in te springen op veranderingen in de omgeving van de organisatie en schermen tegelijkertijd de werkvloer in organisaties af van deze veranderingen. Ontkoppeling komt binnen uitvoeringsorganisaties als Sociale Diensten of het UWV zeker voor en maakt de uitvoering tot op zekere hoogte resistent voor beleidsverandering.