Huisartsen worden frequent geconsulteerd om huidtumoren te beoordelen. Zij spelen dus een belangrijke rol bij de vroegtijdige detectie van huidkanker zoals het basaalcelcarcinoom, het plaveiselcelcarcinoom, het melanoom en detectie van premaligne huidafwijkingen. Door de spectaculaire toename van de incidentie van alle vormen van huidkanker, wordt de groep patiënten die diagnostiek en behandeling behoeft steeds groter. Daarom is het voor de huisarts, maar ook voor de dermatoloog, van groot belang om deze toename met betere transmurale zorg in goede banen te leiden. Met huidtumoren worden al dan niet gepigmenteerde afwijkingen bedoeld zoals naevi, papels of wratten, die klinisch zowel benigne als maligne kunnen imponeren. De grote meerderheid van de huidtumoren die de huisarts beoordeelt, is echter benigne.1 Het is bekend dat in de praktijk een aantal huidafwijkingen die op klinische gronden als ‘benigne’ worden beoordeeld, wordt behandeld met cryotherapie, curettage, ‘shaven’ of excisie zonder histopathologisch onderzoek. ; General practitioners (GPs) in the Netherlands frequently assess skin tumours such as moles. However, the training of medical students, GP trainees and postgraduate training of GPs in evaluating these skin lesions is limited. Furthermore, literature is scarce and no guidelines are available. It is still unclear when histopathological evaluation of an excised skin lesion should be performed. Additional research in primary care populations and the development of a guideline would promote a more unambiguous approach. More (postgraduate) education is needed on this topic. Dermatoscopy and teledermatology might also play a role in improving care.