In het proefschrift wordt onderzocht wat de erkenning en de omzetting van een buitenlandse adoptie betekenen binnen het Nederlandse internationaal privaatrecht. Hierbij wordt zowel vanuit een rechtsdogmatisch perspectief als aan de hand van de geldende Nederlandse regelgeving en eventuele toekomstige regelgeving gezocht naar antwoorden. Deze regelgeving betreft het Haags Adoptieverdrag 1993, het Nederlands-Belgisch Erkennings- en Executieverdrag 1925, het Nederlands-Italiaans Erkennings- en Executieverdrag 1959, Titel 6 van Boek 10 van het Nederlandse Burgerlijk Wetboek, het ongeschreven Nederlandse internationaal adoptierecht, het eventuele toekomstige verdrag betreffende juridisch ouderschap van de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht en de eventuele toekomstige Afstammingsverordening van de Europese Unie. Vanuit een rechtsdogmatisch perspectief is de voornaamste conclusie dat de erkenning van een buitenlandse adoptie in Nederland betekent dat de afstammingsrechtelijke gevolgen uit het buitenland moeten worden overgenomen. Verder wordt geconcludeerd dat de omzetting van een buitenlandse adoptie elke wijziging in deze afstammingsrechtelijke gevolgen behelst. Wat betreft de bestaande regelgeving is de belangrijkste conclusie dat de regels die iets zeggen over de rechtsgevolgen van de erkenning van een buitenlandse adoptie grotendeels in overeenstemming zijn met de theoretische uitgangspunten. Echter, met betrekking tot de mogelijke toekomstige regelgeving wordt geconcludeerd dat adopties tot nu toe ten onrechte als reguliere afstammingsrelaties worden beschouwd. ; The dissertation concerns the question what the recognition and conversion of a foreign adoption mean under Dutch private international law. It examines this issue from both a doctrinal perspective and by considering current regulations and potential future regulations. These regulations include the Hague Adoption Convention of 1993, the Dutch-Belgian Recognition and Enforcement Convention of 1925, the Dutch-Italian Recognition and ...