Deze bundel is een mooie staalkaart van de ontwikkelingen in de Nederlandse archeologie in de laatste twintig jaar. Sommige artikelen vertegenwoordigen de wens om kennis op te doen over het verleden zelf, door velen benoemd als het ultieme of hoofddoel van de archeologiebeoefening. Deze zeer uiteenlopende bijdragen delen, terecht, een sterke voorkeur voor een gedegen empirische invalshoek. Ze geven een fascinerend beeld van de reikwijdte en diepgang van het archeologische vlak. In andere artikelen staan innovaties op het vlak van methoden en technieken centraal. De overige artikelen behelzen de duurzame zorg voor het archeologische erfgoed. Duidelijk is dat het object van studie en zorg zich de laatste jaren sterk verbreedt; het omvat tegenwoordig ook het cultuurlandschap in haar huidige en verleden vorm. Behoud van archeologische en cultuurlandschappelijke resten, zo luidt de gangbare opvatting, is van belang omdat men in de toekomst met betere methoden en technieken kennis kan nemen van het verleden; daarnaast verdienen toekomstige generaties het om kennis te kunnen nemen van een authentiek verleden vanuit eigen, nieuwe vraagstellingen. Intussen wordt echter steeds duidelijker dat erfgoedbehoud ook een doel op zich is, ook los van de tegenwoordige of toekomstige vraag naar hoe het in het verleden was. Archeologisch erfgoed vindt namelijk steeds meer waardering als een intrinsiek, authentiek en onvervangbaar onderdeel van een waardevolle, betekenisdragende omgeving. Het heeft juist waarde zonder er kennis van te nemen. Inhoud - De Romeinse loskade van Cuijk, botanisch gezien (Corrie Bakels en Wim Kuiper) - Wetlands en menselijke bestaansmogelijkheden in de late prehistorie (Otto Brinkkemper) - Hoe de archeologie uit de romantiek verdween: enkele ontwikkelingen in de methoden en technieken van het Nederlandse archeologische veldwerk sinds 1970 (Jos Deeben, Jan van Doesburg en Fedor van Kregten) - De Nederlandse prehistoricus F.C. Bursch en zijn SS-expeditie naar de Oekraïne; grafheuvelonderzoek achter het ...