Het grote belang van het klassieke erfgoed in de onstuimige Nederlandse politieke discussies van de achttiende eeuw wordt door historici ten onrechte genegeerd. De gangbare voorstelling dat het achttiende-eeuwse Nederlandse politieke debat uitsluitend draaide om de interpretatie van de eigen geschiedenis of om het abstracte natuurrecht is onjuist. Ook de Griekse en de Romeinse oudheid waren voor de deelnemers aan het Nederlandse achttiende-eeuwse politieke debat alomtegenwoordige referentiepunten. Niet iedereen gebruikte de klassieken echter op dezelfde manier: de interpretatie van de oudheid was omstreden. De verschillende politieke groeperingen schiepen allemaal hun eigen beeld van de klassieke politiek. Wyger Velema toont in zijn oratie hoe regenten en patriotten, conservatieven en revolutionairen de klassieke oudheid op hun eigen manier probeerden te gebruiken in de Nederlandse politieke discussies van de achttiende eeuw.