In oktober en november 2017 zijn in De Meern (gemeente Utrecht) twee delen van de Oudenrijnsche Wetering met elkaar verbonden met behulp van een duiker. Daarvoor werd een 68 meter lange en 3 tot 4 meter diepe sleuf gegraven. Deze sneed haaks door de van oorsprong middeleeuwse Meerndijk en door afzettingen van de Mare. Met dit laatmiddeleeuwse toponiem wordt aangeduid het restant van een noord-zuid georiënteerde watergang uit de Romeinse tijd die gedeeltelijk onder het asfalt van de Meerndijk schuilgaat. De ca. 4 kilometer lange Mare verbond een zijrivier van de Rijn, die in de Romeinse tijd tussen De Meern en de Harmelerwaard stroomde en daar de Heldam stroomgordel heeft opgebouwd, met de zuidelijker gelegen Hollandsche IJssel. Gezien het feit dat de Mare de verbinding tussen twee belangrijke rivieren vormde, mag worden verondersteld dat deze een belangrijke rol heeft gespeeld in de waterhuishouding en het scheepvaartverkeer in de Romeinse tijd. Reeds tientallen jaren woedt er onder archeologen, historici en fysisch geografen discussie over de ontstaanswijze van de Mare. Kende deze een natuurlijke oorsprong, was het een gegraven kanaal of was er sprake van een combinatie hiervan? Over het algemeen wordt er thans van uitgegaan dat de Mare in de Romeinse periode is ontstaan door het verbinden van twee crevassegeulen. Eén hiervan kwam vanuit de Hollandsche IJssel en stroomde in noordelijke richting, een tweede was ontstaan vanuit de Heldam rivier en stroomde naar het zuiden. De twee crevassegeulen lijken met elkaar te zijn verbonden door middel van een vermoedelijk 900 tot 1100 meter lang gegraven kanaal. Daarmee zou deze watergang grote overeenkomsten vertonen met het Kanaal van Corbulo in Zuid-Holland, dat de mondingen van de Maas en de Rijn in de Hollandse delta met elkaar verbond. Niet alleen de ontstaansgeschiedenis van de Mare roept vragen op, ook de relatie van deze watergang met de van oorsprong middeleeuwse Meerndijk vraagt om opheldering. Het vermoeden bestond dat de Mare reeds in de Romeinse tijd was ...