Bu çalışma, Hollanda ve Fransa’daki anaakım siyasi partilerin göç politikalarını ve bu politikaları belirleyen siyasal değerleri incelemektedir. İncelemede Hollanda’da muhafazakâr liberal Liberal Parti (VVD), sosyal demokrat İşçi Partisi (PvdA), Hıristiyan demokrat Hıristiyan Demokratik Birlik Partisi (CDA) ve popülist Özgürlük Partisi (PVV) ele alınırken, Fransa’da milliyetçi muhafazakâr Ulusal Cephe (FN), Hıristiyan liberal Halk Hareketi Birliği (UMP) ve sosyal demokrat Sosyalist Parti (SP) mercek altına alınmıştır. Göç politikaları, genel olarak amaçları açısından, önleyici/engelleyici politikalar, teşvik edici politikalar ve seçici politikalar, olmak üzere üç grupta incelenebilir. İlk gruptaki politikalar, göçü ülkenin çıkarları açısından tehlikeli gören, önlemeye çalışan politikalardır. Sınırları sıkı sıkıya kontrol etme, kaçak olarak ülkeye giren göçmenleri kovuşturma, sınır dışı etme gibi önlemler almak isterler. Teşvik edici göç politikaları, ülkeye göçmen akımını yararlı gören, göçmen akışını özendirici önlemler alan yaklaşımdır ve genellikle piyasada işgücü açığı olan ülkelerin politikasıdır. Seçici göç politikasında ise ülkede hangi alanda ne tür işgücüne ihtiyaç varsa, bu niteliklere sahip olan göçmenlerin seçilip ülkeye girişi sağlanır. Geri kalan göçmenler, yararsız ve asalak olarak değerlendirilerek ülkenin sınırları dışında tutulmaya çalışılır. Bu tipoloji çerçevesinde, göç karşıtı olan Hollanda’daki VVD, Hristiyan Demokrat CDA ve aşırı sağdaki PVV ile Fransa’daki merkez-sağ UMP ile aşırı sağdaki FN’nin güvenlik ve kültürel değerleri öne çıkardıkları, göç politikalarını bu değerler temelinde meşrulaştırmaya çalıştıkları söylenebilir. Bu partilere göre göç, ciddi güvenlik sorunları yaratmakta ve kültürel sonuçları itibariyle ulusal kültürü tehdit etmektedir. Yerli ulusal kültür, İslam kültürüyle asla bağdaşmaz ve bu bakımdan çokkültürlülük kaçınılmaz bir şekilde çatışmalara neden olacaktır. Göçün engellenmesini savunan bu partilerin karşısında, Hollanda’daki İşçi Partisi PvdA ile Fransa’daki ...