Bu bölüm, Takımadalar halklarının mücadelesini ve nihayetinde egemen bir ulus olarak tanınmasına konu olan, 1946-1949 yılları arasındaki gelişmeleri ele almaktadır. Pasifik Savaşı 1945 yılı Ağustos ayında Japonların sürpriz ve şartsız bir şekilde teslim olmalarının ardından, Takımadalar’da Cumhuriyetçiler bağımsızlık ilan ettiler. Dönemin ideolojik olarak birbirinden farklılaşan idealist siyasi liderleri öncülüğünde, Takımadalar halkları arasında bağımsızlık konusunda üst düzey siyasi arzu ve duyarlılığa rağmen, uluslararası çevreler bölgenin geleceğinin belirlenmesi konusunda aynı fikirleri paylaşmıyordu. Bu çerçevede, Cumhuriyetçiler ile ABD ve İngilizler öncülüğündeki İttifak Güçleri arasında ortaya çıkan çatışma Hollanda Krallığı’nın bölgeyi yeniden sömürgeleştirmesine dönüştü. Öte taraftan, Takımadalar toplumlarının sosyocoğrafi ve ideolojik ayrışmaları, yeni ulus-devletin oluşumunda kayda değer engellerin ortaya çıkmasına neden oldu. ; This paper analyses the developments between 1946-1950 that reflect the struggles of the Archipelagic nations to be recognized as a sovereign nation. Japa- nese surrender in August 1945 during the Pacific War urged Republican movement in the Archipelago to proclaim independence from colonialism. Although the widespread political wish and sentiment were high among the islands’ societies led by the politi- cal leaders who were ideologically diverse idealists, the intemational circles were not aligned with the same political determination for the future of the region. The emerging conflict between the Republicans and the Alliance Forces led by the US and the British factor in the field of war was transformed into recolonization of the Archipelago by the Dutch Kingdom. On the other hand, the nature of the socio-geographical and ideological cleavages in the Archipelagic societies and institutional weaknesses of the Republican govemment(s) created considerable impediments and challenges in the formation of the new nation-state.