Περίληψη: Μη-γραμμικές προσεγγίσεις του ήχου και του χώρου, περιβάλλοντα εμβύθισης, ο ακουστικός χώρος του Marshall McLuhan και η ρευστή αρχιτεκτονική του κυβερνοχώρου διερευνώνται μέσα από μουσικά και αρχιτεκτονικά παραδείγματα με επίκεντρο το έργο του Ιάννη Ξενάκη. Εστιάζουμε στο έργο του Ξενάκη, καθώς ο ίδιος ως συνθέτης και αρχιτέκτονας ήταν από τους πρώτους που έθεσαν το ζήτημα του συσχετισμού του ήχου με τον χώρο, ενώ το περίπτερο Philips αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο πολυμεσικό έργο, που ενσωματώνει πλήρως το οπτικοακουστικό υλικό στον σχεδιασμό του δημιουργώντας ένα περιβάλλον ‘ολικής εμβύθισης’. Η πραγματοποίησή του ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς τομών στην αντίληψη της δυτικής μουσικής του 20ου αιώνα, μιας διαδικασίας ‘χειραφέτησης του ήχου’, με την οποία η μουσική εγκολπώθηκε τους μη μουσικούς ήχους, τον θόρυβο και τη σιωπή, αφού πρώτα κατέρριψε την ιεραρχία του τονικού συστήματος. Το περίπτερο Philips και τα Πολύτοπα διερευνώνται ως τμήματα αυτής της εξέλιξης και, συγχρόνως, ως παραδείγματα ‘ρευστής αρχιτεκτονικής’, προαναγγέλλοντας σύγχρονες μορφές αλληλεπίδρασης με τα νέα μέσα, καταργώντας τη γραμμική αντίληψη και φέρνοντας την ψηφιακή επανάσταση της ‘τυχαίας πρόσβασης’. Σημείωση: Η αφήγηση ακολουθεί τη σύμβαση του γραπτού και προφορικού λόγου απευθυνόμενη στο αρσενικό γένος. ; Presented on: