De COVID crisis heeft een enorme impact op de arbeidsmarkt in België. In vele ondernemingen is de activiteit geheel of gedeeltelijk stilgevallen. Om te vermijden dat ondernemingen massaal failliet zouden gaan of dat ze massaal werknemers ontslagen zouden worden, hebben de federale en regionale overheden substantiële maatregelen genomen om die ondernemingen en hun werknemers op korte termijn te ondersteunen. Deze maatregelen zijn essentieel om de eerste impact van deze crisis te kunnen overbruggen. Niettemin is de budgettaire kost voor de overheid enorm. We mogen de langere termijn niet uit het oog verliezen. De crisis zal niet van korte duur zijn en andere uitdagingen (veroudering van de bevolking, klimaat, enz.) blijven bestaan. Steunmaatregelen kunnen beter gericht, beter afgestemd tussen de verschillende overheden. Werken dient, daar waar mogelijk en nodig, zoveel mogelijk aangemoedigd blijven. Voor een efficiënte inzet van deze middelen dient: 1. de financiële steun na verloop van tijd beter gericht op bedrijven en burgers die er echt nood aan hebben;2. deeltijds (tele-)werk aangemoedigd. Dit kan door een hogere uitkering voor niet-gewerkte uren te voorzien indien men deeltijds werkt in plaats van niet;3. (tijdelijke) werklozen mogelijkheden geboden, bv. via uitzendwerk, om in de essentiële sectoren (gezondheid, logistiek, voeding) aan de slag te gaan;4. werklozen gestimuleerd om aan (tele-)opleidingen deel te nemen. Tegelijk krimpt het huidige vacatureaanbod spectaculair en mogen werklozen in de huidige context niet gestraft wanneer ze geen werk vinden. Daarom pleiten we voor 1. een versoepeling van de voorwaarden om recht te hebben op een volledige werkloosheidsuitkering. We stellen voor de periode in te korten die gewerkt moet worden om van een uitkering te genieten;2. een tijdelijke stopzetting van de daling in de tijd van de uitkeringen;3. een tijdelijke stopzetting van de controle van het zoekgedrag van werklozen (zoals dit in Wallonië reeds gebeurt). Tenslotte benadrukken we het tijdelijke karakter ...