In deze masterscriptie staan de misdrijfkwalificaties van voyeurisme en de niet-consensuele verspreiding van seksueel getinte inhoud centraal. Uit de scriptie blijkt dat beide misdrijven sinds de invoering van hun autonome strafbaarstelling in 2016 (meermaals) werden gewijzigd. Dit doet vragen rijzen naar de effectiviteit van de strafbaarstelling. Daarnaast vormt de technologische evolutie een extra uitdaging voor de wetgever. Door de opkomende digitalisering wordt het eenvoudiger om op innovatieve en efficiënte wijze beelden vast te leggen en te verspreiden. Bovendien ontstaan er nieuwe verschijningsvormen van beide fenomenen. Te denken valt aan deepnudes die de misdrijven een nieuwe dimensie verlenen. Met de hervorming van het seksueel strafrecht vers in het geheugen tracht de scriptie een antwoord te formuleren op de vraag of de misdrijfkwalificaties een sluitend antwoord bieden op de huidige en toekomstige bestraffing van beide fenomenen.