Deze bijdrage analyseert de instroom van 21.906 vluchtelingen uit Oost-Europa in de Belgische mijnen. Ze werden gerekruteerd in de door de internationale vluchtelingenorganisatie beheerde vluchtelingenkampen in het bezette Duitsland, om de arbeidsnoden in de Belgische mijnindustrie te lenigen. Tegelijkertijd beloofden de Belgische autoriteiten deze vluchtelingen een “vrij en normaal leven” in België. Deze spanning tussen beide objectieven – arbeidsrekrutering en hervestiging – leidde reeds bij de rekrutering tot conflicten, maar de internationale vluchtelingenorganisatie en de vluchtelingen zelf zullen voortdurend stoten op de grenzen van het hervestigingsprogramma. Uiteindelijk besliste een meerderheid van de vluchtelingen dat het aanlokkelijker leek om elders een nieuw leven te beginnen. ; This article analyses the inflow of 21,906 refugees from Eastern Europe in the Belgian mines. They were recruited in the refugee camps managed by the international refugee organization in occupied Germany, in order to alleviate the labour needs of the Belgian mining industry. At the same time the Belgian authorities promised the refugees a “free and normal life” in Belgium. This tension between the two aims –labour recruitment and resettlement – caused problems during the recruitment operation, but the international refugee organization and the refugees themselves will be continuously confronted with the limits of this resettlement programme. In the end the majority of the refugees decided that it looked more promising to start a new life somewhere else. ; Cet article analyse l’arrivée de 21.906 réfugiés de l’Europe de l’Est dans les mines belges. Ils étaient recrutés dans les camps de réfugiés gérés par l’organisation internationale des réfugiés en Allemagne occupée, afin de répondre aux besoins de main-d’œuvre dans l’industrie minière belge. En même temps, les autorités belges promettaient aux réfugiés « une vie libre et normale » en Belgique. Cette tension entre les deux objectifs – le recrutement de main d’œuvre et la ...