De toenemende aandacht voor het landschap en de noodzaak voor actuele landschappelijke indelingen, worden momenteel sterk aangemoedigd door de Europese Landschaps-conventie (ELC) (Florence, 2000). De definitie van ‘landschap’ die in de ELC opgenomen is, is een algemeen aanvaarde (formele) definitie, waarbij het karakter van het landschap centraal staat. De kenmerken die dit landschapskarakter bepalen, worden gebruikt bij regionale geografische streekindelingen. Het opstellen van een landschapstypologie is een oud gegeven en gaat terug tot de kern van de regionale geografie, waar de studie van de streken en hun kenmerken centraal staat. Het typeren van landschappen is ook opgenomen als specifieke maatregel in de ELC, die voorop stelt dat een identificatie en beschrijving dient te gebeuren van de actuele landschappen die in ieder land voorkomen en waarbij ook aandacht moet gaan naar de landschappelijke veranderingen. Voor België moet echter vastgesteld worden dat er geen indeling en beschrijving van deze actuele landschappen bestaat, waardoor een integratie op Europees niveau onmogelijk is. Het ontbreken van een Belgische landschappelijke indeling wordt mede veroorzaakt door de opeenvolgende staatshervormingen, waarbij verschillende beleidsdomeinen inzake landschap onder gewestelijke en regionale bevoegdheden kwamen. Verder zijn gebiedsdekkend data voor België schaars en zeer versnipperd en regionaal geïnventariseerde gegevens zijn zelden op dezelfde manier opgebouwd waardoor een gecombineerd gebruik niet evident is. In dit proefschrift wordt een nieuwe landschapstypologie voor België uitgewerkt, steunend op de principes van de hiërarchische en parametrische landschapsclassificatie en uitgewerkt op twee schaalniveaus. Hiervoor wordt in eerste instantie teruggegrepen naar de oude en recente concepten van landschap, karakter en landschapskarakter, waarna het theoretische kader van het karakteriseren van landschappen wordt toegelicht. Steunend op deze concepten en op nieuwe technieken zoals GIS, informatietheorie, ...