In dit artikel onderzoeken we het bestaan van regio’s en van grenzen in België op basis van een originele databank die gegevens bevat van meer dan 200 miljoen mobiele telefoongesprekken en van een wiskundige methode die toelaat op automatische en natuurlijke wijze netwerken in coherente groepen te verdelen. Op die manier kan een geografie van mobiel telefoonverkeer voorgesteld worden op basis van de relatieve frequenties van de telefoongesprekken en hun gemiddelde duur. Als we de relatieve frequentie van de gesprekken als criterium gebruiken, krijgen we een kaart van België die bestaat uit 17 groepen of “telefoonbassins” die ruimtelijk verankerd zijn in gemeenten die allemaal verbazend aangrenzend zijn. Op deze eerste kaart is het enkel het bassin van Brussel dat de taalgrens nadrukkelijk doorbreekt en de drie institutionele gewesten van het land bedekt. Als we de gemiddelde duur van de gesprekken als criterium hanteren, krijgen we één groep in het noorden en één groep in het zuiden van het land. Binnen deze twee groepen vindt ongeveer 98% van de gesprekken plaats; slechts 2% van het telefoonverkeer gaat van de ene groep naar de andere. De zuidelijke groep bevat de 19 Brusselse gemeenten, alle gemeenten van het Waals Gewest en acht faciliteitengemeenten die in het Vlaams Gewest liggen. Het is opmerkelijk dat alle faciliteitengemeenten van de Brusselse rand (met uitzondering van Wemmel) deel uitmaken van de groep van het zuiden van het land. ; Dans cet article, nous explorons l’existence de régions et de frontières en Belgique au moyen d’un jeu de données original de plus de 200 millions de communications mobiles et d’une méthode mathématique qui permet de découper de manière naturelle et automatique des réseaux en groupes cohérents. Une géographie des communications mobiles est ainsi proposée sur la base de la fréquence relative des communications ainsi que de leur durée moyenne. Dans le cas de la fréquence relative des communications, nous obtenons une carte de Belgique composée de 17 groupes ou « bassins ...