Hoe hebben Vlaamse en Nederlandse burgemeesters de eerste maanden van de coronacrisis ervaren? Om dat te achterhalen, zoomen we eerst in op het lokale bestuurssysteem waarbinnen burgemeesters opereren. Dat systeem verschilt tussen de lage landen vanuit functioneel, territoriaal en politiek perspectief. Een grondige documentenanalyse en een reeks interviews leren ons echter dat de positie en speelruimte van burgemeesters veeleer gelijkend is in volle corona(s)t(r)ijd. Zowel in Vlaanderen als Nederland wordt de crisisbesluitvorming gecentraliseerd. Burgemeesters maakten er dan ook snel een stevige verschuiving door in termen van (1) macht en autoriteit (respectievelijk naar de provinciegouverneur en het federale niveau en naar de regioburgemeester en het nationale niveau); (2) taken (prioriteren van crisismanagement over andere taken); en (3) rollen (toegenomen belang voor uitvoerende rol met impact op rol als burgervader/burgermoeder). Ze getuigen steevast van veel flexibiliteit en vindingrijkheid in deze uitzonderlijke situatie. En daarmee toont onze bijdrage dat Vlaamse en Nederlandse burgemeesters, en bij verlenging lokale besturen, vandaag onmisbaar zijn ter aanpak van een crisis, ook al reikt die hun eigen grenzen ver voorbij.