Het is bijna niet te geloven, maar Maastricht beschikt nauwelijks over serieuze amateur-archeologen. Er is in dat opzicht ook geen traditie. Liefhebbers van geschiedenis en oudheden zijn er genoeg, maar dat is een andere categorie mensen. Passieve belangstelling is natuurlijk prachtig, maar de aanwezigheid van een groep altijd actieve mensen, die kundig en enthousiast in nauwe samenwerking met de lokale archeologische instantie bezig is, zou een vermenigvuldiging van de nu beperkte mogelijkheden betekenen. Dit rapport is een voorbeeld van de optimale samenwerking tussen die ene wél aanwezige, fanatieke en kundige amateur-archeoloog die sinds een aantal jaren zuidoostelijk Maastricht systematisch verkent, Bert Knippels, en het Gemeentelijk Oudheidkundig Bodemonderzoek Maastricht. De laatste instantie had overigens niet in die mate op het werk van Knippels kunnen ingaan, wanneer zij niet de vrijwillige medewerking had gehad van archeoloog Wim Dijkman, die de contacten met Knippels onderhield, de opgravingen leidde en tenslotte dit rapport heeft geschreven. Het resultaat van de samenwerking van Dijkman en Knippels belicht een periode van de lokale bewoningsgeschiedenis, die vrijwel onbekend was en die ook gedurende de laatste jaren in het gedrang leek te komen tussen het geweld van de inmiddels vermaarde, paleolithische sites in de groeve Belvédère in het noordwesten van de gemeente en de spectaculaire opgravingen in de binnenstad die voornamelijk de Romeinse en latere perioden betreffen. Dijkman is er zelfs in geslaagd topografische en chronologische samenhang te brengen in de 23 vindplaatsen in de gemeente uit de late prehistorie. Zo zeer zelfs dat hij nu durft te spreken over een zekere continuïteit van Maastricht van 2500 jaar, hetgeen zou betekenen dat in de directe omgeving van de samenvloeiing van Maas en Jeker al bijna een half millennium onafgebroken gewoond werd voordat de Romeinen er hun weg doorheen legden en een brug over de Maas bouwden! In elk geval vormt dit rapport de eerste verzameling gegevens ...