Internationale studies van de IEA en de IPCC geven aan dat energiebesparing de belangrijkste bijdrage moet leveren aan de terugdringing van broeikasgasemissies. Een reductie van de energievraag is een voorwaarde voor een transitie naar een duurzame energievoorziening. De EU en de Nederlandse overheid hebben tot 2020 ambitieuze doelstellingen neergelegd voor verdergaande energiebesparing. De energietransitie veronderstelt dat circa 40% van de CO2 emissiereductie in Nederland met behulp van energiebesparing gerealiseerd moet worden. Hiervoor moet het tempo van energie efficiency verbetering drastisch omhoog. De huidige trend in efficiency verbetering blijft echter achter bij de gewenste snelheid. Dit wordt mede veroorzaakt door een groot aantal barrières in alle delen van de samenleving. Voor de verbetering van het pakket van beleidsmaatregelen is het noodzakelijk om beter inzicht te krijgen in de bijdragen van de verschillende besparingsopties. Het Regieorgaan Energietransitie is bezig met een verbreding, verdieping, herijking en verdere operationalisering van de toekomstvisie voor de Nederlandse energievoorziening. Deze moet op termijn betrouwbaar, betaalbaar en klimaatneutraal worden. Het benutten van het potentieel van de besparing- en efficiencymaatregelen moeten daarbij een meer centrale plek krijgen in de visie op Energietransitie. Dit rapport tracht een consistent overzicht te geven van de potentiëlen voor energiebesparing per sector in Nederland in 2020 en 2050, en de barrières voor de realisatie van dit energiebesparingpotentieel in kaart te brengen. De studie is gebaseerd op een inventarisatie van bestaande studies (zowel uit Nederland als buitenland). De studie laat een aantal factoren buiten beschouwing: • structuurveranderingen in de economie (anders dan in het referentiescenario opgenomen) • veranderingen in consumptiepatronen, gedrag en mobiliteit/logistiek (anders dan in het referentiescenario opgenomen) • materiaalefficiency • veranderingen aan de aanbodzijde (inclusief duurzame energiebronnen ...