De afgelopen jaren en maanden hebben politieke en maatschappelijke ontwikkelingen in Turkije ook een impact gehad op de situatie van burgers met een Turkse achtergrond in West-Europa. Bovenop de verharding van het islamdebat, heeft de verdieping van de polarisatie in Turkije en de grotere zichtbaarheid ervan voor het Nederlandse publiek de Turkse gemeenschap met een dubbel probleem geconfronteerd. Vooreerst werden de Nederlandse Turken meer kritisch bevraagd door de media, de politiek en de publieke opinie over hun houding ten opzichte van Turkije-gerelateerde politieke kwesties, gaande van de kwestie 1915 tot de figuur van president Erdoğan. Men name sympathisanten van de Turkse president en regeringspartij AKP liggen onder vuur. Ten tweede zijn binnen de Turkse gemeenschap zelf spanningen ontstaan tussen de aanhangers van de AKP en de leden van de Gülen-beweging. Dit alles is in een stroomversnelling gekomen na de couppoging van 15 juli 2016 – die volgens de Turkse regering, oppositiepartijen en meeste Turkse media door gülenisten werd geleid – en de erop volgende massale zuiveringen in Turkije, waarbij tot 100.000 overheidsbeambten, leraren en journalisten werden geschorst, ontslagen of gearresteerd. Hiermee verbonden is een groeiende onrust over een mogelijke inmenging vanuit de Turkse staat in de Nederlandse samenleving. De position paper behandelt achtereenvolgens deze drie thema’s. In het algemeen is het zaak dat niet overhaast verregaande standpunten worden ingenomen en onherstelbare schade aan het maatschappelijke weefsel wordt toegebracht, laat staan op basis van gebrekkige informatie, simplistische beeldvorming en stemmingmakerij. Sinds de zomer van 2016 is dit gevaar acuut aanwezig.