Dit proefschrift onderzoekt welke neurocognitieve processen geactiveerd worden in de hersenen wanneer luisteraars gesproken taal verwerken, met name de melodie en ritme van gesproken zinnen die bekend is als prosodie. De resultaten van de uitgevoerde elektrofysiologische studies laten zien dat prosodie de vroege en late stadiën van taalverwerking beïnvloedt. Wanneer woorden geaccentueerd zijn, worden ze van de luisteraars als belangrijk beschouwd, en de hersenen reageren op accentuering al 200 milliseconden na begin van de stimulus. De verwerking van prosodische prominentie is onafhankelijk ervan of context beschikbaar is en of de combinatie van accent en context congruent is, ook al zijn de responses op accentuering gemoduleerd door elke van deze factoren en door het partikel alleen. Luisteraars zijn gevoelig niet alleen voor de aanwezigheid van prosodische prominentie maar ook voor de soort accenten die sprekers gebruiken: corrigerende accenten activeren extra verwerkingsmechanismen die aan de constructie van corrigerende betekenis gerelateerd zijn. De parallel van accenten in samengevoegde zinnen beïnvloedt de desambiguering van zinnen met werkwoord ellipsis. Door prosodisch parallelle elementen als syntactisch parallel te interpreteren, komen luisteraars tot zininterpretaties die een mindere voorkeur hebben. Het onderzoek identificeert vroege correlaten van incongruente prosodie in sterk voorspellende contexten en late integratieprocessen voor de perceptie van prosodie die de verwerking van structurele complexiteit in geïsoleerde en ambigu zinnen aantonen. Dit proefschrift laat zien dat de hersenen gevoelig zijn voor verschillen in prosodie zelfs wanneer geen prosodische beoordeling plaatsvindt. Echter, door de taak te veranderen, worden ook de neurale mechanismen voor de verwerking van prosodie gemoduleerd.