Er kunnen heel wat verschillende investeringen gedaan worden om de verkeersveiligheid te verbeteren. Een economische beoordeling van deze investeringen helpt bij het beslissingsproces te kiezen voor die investeringen die maatschappelijk het meest rendabel zijn. Bij zo’n economische evaluatie is een waardering van een mensenleven noodzakelijk. Deze waardering is geenszins een uitdrukking van de intrinsieke waarde van het leven van een mens. Deze waardering kan ook zeker niet geïnterpreteerd worden als een soort prijs. Deze waardering dient wel om tijdens het beslissingsproces een verantwoorde keuze te kunnen maken tussen projecten waarbij een verschillend aantal slachtoffers vermeden worden en de kapitaalkost van de investering ongelijk is voor de verschillende projecten. Ook wanneer slachtoffers niet op eenzelfde moment bespaard kunnen worden, of wanneer investeringen in verkeersveiligheid belangrijke effecten hebben op het milieu of congestie, is een waardering van een mensenleven noodzakelijk om de juiste keuze te maken. Er bestaan verschillende methoden om zo’n waardering uit de drukken. De outputmethoden zijn een eerste, ook historisch gezien, groep van methoden die in aanmerking komen om zo’n waarde te berekenen. Twee belangrijke outputmethoden zijn beschikbaar: de human capital benadering en, gelijkaardig, de cost of illness benadering. De human capital methode geeft een waarde voor een mensenleven gebaseerd op de verwachte toekomstige stroom van inkomsten van een individu. De cost of illness benadering voegt, ten opzichte van de human capital benadering, hier nog de medische kosten aan toe. Deze beide methoden hebben als belangrijkste nadeel dat ze geen waarde geven aan individuen die over geen inkomen beschikken (kinderen, gepensioneerden of werklozen). Bovendien wordt de veronderstelling gemaakt dat de waarde van een leven bepaald wordt door de economische productiviteit die iemand heeft. Er wordt bijgevolg geen rekening gehouden met waarden voor vrije tijd, of de waarde die een persoon betekent voor ...