Ruimtelijke ontwikkelingen worden steeds meer dynamisch, a-lineair en complex met een breed speelveld van mogelijke actoren. Het besef van onzekerheid wordt groter en het inbouwen van meer flexibiliteit in het planningsproces wordt noodzakelijk. Maar tegelijkertijd is er een groeiende vraag naar beter onderbouwde en weloverwogen beslissingen. Ervaringen uit het verleden kunnen steeds minder geëxtrapoleerd worden naar de toekomst en modelleringen verliezen hun geloofwaardigheid of worden steeds minder aanvaard. Hoe kunnen we ruimte laten voor flexibiliteit in langdurige, multi-actor projecten die continu veranderen en ze toch op het juiste spoor houden? Dit vraagt om een meer geïntegreerde, complementaire en accurate maar tegelijk dynamische evaluatie in de ruimtelijke planning, die kan mee-evolueren met de huidige processen en dynamieken. De reguliere, rationele evaluatiehoudingen hebben een lage flexibiliteit en zijn te lineair om zich aan de huidige multicausale ruimtelijke ontwikkelingen te kunnen aanpassen. Daarom introduceert dit artikel een evaluatiemethodologie die verder gaat. Deze meervoudige evaluatiebenadering varieert naargelang het object van de evaluatie en de bijhorende context. Vervolgens wordt dit theoretisch kader vertaald naar een specifieke casestudie. Deze case illustreert de huidige ruimtelijke ontwikkelingen en een mogelijke evaluatiebenadering, geïntegreerd vanaf het begin van het proces, om dit soort projecten te begeleiden.