Zijn de nieuwe kaders voor het provinciaal beleid ‘grensverleggend’? Wat leert ons de provinciale ervaring met de nieuwe beleidsinstrumenten? Terwijl de gebiedsgerichte en de interbestuurlijke samenwerking in zekere zin als ‘grensoverschrijdend’ kunnen beschouwd worden, vormen de territoriale grenzen van de provincies alsook hun inhoudelijke invulling (opnieuw) het voorwerp van debat. Zowel de provinciaal-centrale relaties, de strategievorming (met de provincie Limburg als casus), de visie van de politici op de doelstellingen en de dienstverlening van het provinciebestuur en op hun eigen rol in de provinciale democratie, de beleids- en beheerscyclus (met de provincie Vlaams-Brabant als casus), de afsprakennota als instrument voor de aansturing van de politiek-ambtelijke verhoudingen als de externe audit van de provincies passeren de revue. In meer dan één domein tonen de provincies zich grensverleggend.