In Nederland is 80% van de mensen die een beenamputatie ondergaat ouder dan 65 jaar. UMCG-onderzoeker Lauren Fortington onderzocht hoe en in welke mate het oudere mensen na een beenamputatie mogelijk wordt gemaakt om te leven. Zij stelt dat revalidatie na de beenamputatie verder moet gaan dan alleen het been. Chronisch vaatlijden of type 2 diabetes kunnen leiden tot onomkeerbare afsluiting van bloedvaten of levensbedreigende infecties. Dit zijn de belangrijkste redenen voor beenamputaties bij ouderen. Ondanks betere preventie en medische behandeling, is amputatie in sommige gevallen de beste optie om een halt te roepen aan langdurige pijn, ziekenhuisopnames en infectie/afsluiting van de bloedvaten en daarmee leven weer mogelijk te maken. Alleen een oudere leeftijd is geen belemmering om na een beenamputatie weer mobiel te worden, stelt Fortington. Het “mogelijk maken om te leven” houdt in dat revalidatieteams in verpleeghuizen ook moeten kijken naar psychische en sociale factoren. Vóór de amputatie zijn zowel het medisch onderzoek en beslissingen sterk gericht op de operatie. Input van het revalidatieteam in deze fase kan helpen om andere behandelmogelijkheden af te wegen en na te denken over het meest wenselijke moment waarop de amputatie plaatsvindt. Revalidatieteams met inbreng van verschillende disciplines zouden overwogen moeten worden, aldus Fortington.