The Ecclesiastical Province of Cambrai offers a highly interesting test case for both the field of borderlands studies and transregional history: since its erection in 1559 at the southern border of the Habsburg Low Countries, it hosted Catholic refugees from different regional backgrounds, such as the British Isles, France and the insurgent provinces of the Low Countries. This contribution argues that (1) the frontier position of the Ecclesiastical Province of Cambrai led to (2) systematic encounters between Catholic exiles of diverse regional provenances. Rather than solely seeking to establish segregated exile communities, as argued in older nationalist historiographies, (3) these refugees interacted with their host society, and inscribed themselves in pre-existing patterns of cross-border mobility with France. As such, the Cambrai borderlands came to constitute a transregional node within the Catholic Reformation of the early modern era. ; De kerkprovincie Kamerijk is een interessante gevalstudie voor zowel borderlands studies als transregionale geschiedenis. Sinds haar oprichting in 1559 aan de zuidelijke grens van de Habsburgse Nederlanden, werd de kerkprovincie een toevluchtsoord voor katholieke vluchtelingen van verschillende regionale herkomst, zoals de Britse eilanden, Frankrijk en de opstandige provincies in de Nederlanden. Dit artikel betoogt dat de (1) ligging van de kerkprovincie aan de Frans-Habsburgs Nederlandse grens (2) leidde tot systematische ontmoetingen tussen katholieke ballingen met een diverse regionale achtergronden. Eerder dan puur te streven naar het creëren van gesegregeerde ballingengemeenschappen, zoals oudere nationalistisch-geïnspireerde historiografie betoogde, (3) werden deze vluchtelingen door hun nieuwe host society sterk beïnvloed. Zo gingen ze onder meer gebruik maken van de bestaande patronen van grensoverschrijdende uitwisseling met Frankrijk. Hierdoor werden de borderlands van de kerkprovincie Kamerijk een transregionaal knooppunt in de katholieke hervorming van de ...