De berekening van de waterbalans geeft meestal een restterm, waaraan de kwel/wegzijging of waterinlaat wordt gelijkgesteld. Dit rapport behandelt de interpretatie van deze restterm, ervan uitgaande dat die het gevolg is van fouten bij de berekening van de waterbalanstermen. Een algemeen foutenmodel wordt geontroduceerd waarmee kan worden getoetst of de restterm het gevolg is van een systematische fout in de waterbalansberekeningen, meetfouten of onverklaarde temporele en ruimtelijke variatie. Basistechnieken van foutenrekening worden behandeld om de nauwkeurigheid van de waterbalanstermen te bepalen. Verbetering van de nauwkeurigheid van de minst nauwkeurige term vergroot de nauwkeurigheid van de totale waterbalans het meest.