In navolging van de ratificatie van het Verdrag van Valletta (ook wel: Verdrag van Malta) is binnen Nederland een vorm van contractarcheologie ontstaan waarbij potentiële verstoorders van de bodem betalen voor archeologisch onderzoek. Deze vorm van archeologie heeft vanaf 1998 tot een grote stroom aan primaire data geleid, die slechts tot op vindplaatsniveau geanalyseerd en geïnterpreteerd is. Om de potentiële kenniswinst in kaart te brengen en te verzilveren is daarom in 2012 door het ministerie van OCW (vertegenwoordigd door de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed - RCE) een onderzoeksprogramma gestart dat zich richt op het opvullen van potentieel kansrijke kennisleemtes (het programma Oogst voor Malta). Een van de kennisleemtes betreft een regionale studie van de archeoregio het Hollands duingebied. Een archeoregio is een aaneengesloten gebied dat qua landschapsgenese grote overeenkomsten vertoont. De archeoregio Hollands duingebied betreft de kustregio van de provincies Zuid- en Noord-Holland vanaf de monding van de Maas tot net boven het Zeegat van Bergen. Daar ontstond gedurende het neolithicum een complex van opeenvolgende strandwallen en strandvlaktes dat enerzijds goede mogelijkheden voor gebruik en bewoning bood, en anderzijds leidde tot het ontstaan van het huidige klei- en veenlandschap van dezelfde provincies. Het landschap van de archeoregio heeft bovendien een dynamisch karakter als gevolg van de toe- en afnemende invloed van de zee en grootschalige verstuivingen. De laatsten leidden tot het ontstaan van de Jonge Duinen die tegenwoordig grote delen van de archeoregio afdekken. Doel van de studie is een inventarisatie van de nieuwe kennis over de archeologische verschijningsvormen die tussen 1998 en 2013 is gepubliceerd. Het merendeel van deze kennis betreft onderzoeksverslagen (rapporten) van archeologische bedrijven en gemeentelijke diensten die actief waren binnen de archeoregio (de zogenaamde grijze literatuur). Daarnaast zijn in deze periode ook enkele overzichtsstudies (dissertaties en ...