Ondanks de invoering van ‘Malta’ zijn en blijven er situaties waarin snel en adequaat handelen tot belangrijke nieuwe kennis leidt. De ontdekking en het daaropvolgende onderzoek van de Klokbekervindplaats Akersloot-Klein Dorregeest is hiervan een treffend voorbeeld. Door de goede samenwerking tussen amateur- en beroepsarcheologen kon deze vindplaats gedocumenteerd en in een kader geplaatst worden. Het huidige rapport biedt een basis voor de waardering van de fysieke en inhoudelijke kwaliteit van de vindplaats. De nederzettingssporen van de Klokbekercultuur (2400-1900 voor CHR.) werden in 2004 aangetroffen bij de bouw van een particuliere woning. De vindplaats ligt in stratigrafisch verband aan de oostrand van de in de ondergrond aanwezige strandwal van Uitgeest-Akersloot-Boekel. De huidige ligging van de vondstlocatie is niet toevallig. De toppen van de strandwallen zijn in Noord-Holland veelal verstoord geraakt door bewoning vanaf de Middeleeuwen en door intensieve bloembollenteelt. Juist aan de randen van de strandwallen, - dieper in de ondergrond -, is de kans het grootst op het aantreffen van een ongestoorde laagopeenvolging met sporen van bewoning. De gedocumenteerde laagopeenvolging van Klein Dorregeest is door radioactieve koolstof- en OSL-metingen absoluut gedateerd. De ligging ten opzichte van het grondwater heeft ervoor gezorgd dat botanisch materiaal ook in onverkoolde vorm bewaard is gebleven. Ook in het laat-Neolithicum zal de locatie in landbouwkundig opzicht gunstig zijn geweest. De strategische ligging in de prehistorie wordt nog eens onderstreept door de ontdekking van een geul loodrecht op de strandwal direct ten noorden van de vindplaats. Tijdens het booronderzoek zijn ook latere sporen van bewoning (IJzertijd) in het geulsediment aangetroffen. Voorts geven twee radiokoolstofmetingen een absolute datering aan het vroeg-middeleeuwse kleidek dat het geulsediment afdekt.