Scherpe concurrentie dreef vanaf de vijftiende eeuw een aantal opkomende Europese naties tot intercontinentale scheepvaart, de bezetting van overzeese gebieden en de onderwerping van overzeese volkeren. Die expansie ging eerst richting Azië en korte tijd later naar de Amerika’s. Als gevolg daarvan ontstond vanaf de zestiende eeuw in het Atlantisch gebied een driehoek tussen Europa, West-Afrika en de Amerika’s, waarbinnen goederen, agrarische producten en mensen werden verhandeld. Het scharnierpunt tussen deze Atlantische driehoek en het handelsgebied rond de Indische Oceaan werd de uiterste punt van Afrika, Kaap de Goede Hoop en omgeving, nu de West-Kaap van Zuid-Afrika. Daar en in de Amerika’s werden compleet nieuwe samenlevingen gesmeed, waarin de productie draaide op slavenarbeid en gezagsverhoudingen grotendeels waren gekoppeld aan etniciteit.