Het Gerecht in Eerste Aanleg concludeert dat misbruik gemaakt is van de bevoegdheid tot tariefdifferentiatie (zonder zelf overigens het woord misbruik in de mond te nemen). De differentiatiebevoegdheid is namelijk niet gebruikt voor het doel dat in de Wet FinBes is gegeven (rekening houden met verschillen in hoeveelheid en samenstelling van het afvalwater of met een verschil in zorgplicht). De bevoegdheid is volgens het Gerecht in Eerste Aanleg gebruikt voor het verkrijgen van een groot deel van de heffingsinkomsten van toeristen, zodat de lasten voor huishoudens beperkt kunnen blijven. De aan hotels en restaurants opgelegde aanvullende tarieven mogen namelijk worden doorberekend aan de toeristen. Het door het openbaar lichaam Bonaire gevoerde verweer – dat vooral de toeristen profijt hebben van de bescherming van het koraal door het betere beheer van afvalwater – gaat niet op. Ten eerste geldt het profijt voor een grotere groep dan alleen toeristen. En ten tweede mag het profijtbeginsel niet ten grondslag gelegd worden aan de tariefdifferentiatie.