Het Belgische boekhoudrecht bestaat al sinds 1975. Na dertig jaar is er toch wat slijtage op gekomen en is het Belgische boekhoudrecht toe aan een grondige herziening. Ondernemingen denken steeds meer internationaal, hetzij omdat hun concurrenten internationaal opereren, hetzij omdat ze dat zelf doen. In die context hebben deze bedrijven steeds meer behoefte aan cijfers die vergelijkbaar zijn en op dezelfde basisprincipes steunen. Daarom is men gedeeltelijk overgeschakeld van het statische Belgische boekhoudrecht op de dynamische ‘International Financial Reporting Standards’ (IFRS). Er is al heel wat geschreven en gezegd over de IFRS. Dat begon jaren geleden al, toen het begrip enige bekendheid kreeg. Nu de IFRS in 2005 definitief zijn ingevoerd, staan de nieuwe boekhoudstandaarden nog steeds volop in de belangstelling. Dit jaar zullen alle Europese beursgenoteerde ondernemingen, op enkele uitzonderingen na, namelijk hun volledige jaarcijfers bekend maken volgens de IFRS. In Europa zijn momenteel enkel de beursgenoteerde bedrijven verplicht om hun geconsolideerde jaarrekening openbaar te maken conform de IFRS. Er zijn plannen om deze standaarden ook uit te breiden naar de kleinere ondernemingen zonder beursnotering, maar een precieze datum is hier nog steeds niet voor vastgesteld. Het is wel zo dat in veel Europese landen, zoals België, Frankrijk en Duitsland, het gebruik van de IFRS door bedrijven zonder beursnotering wel al wettelijk toegestaan is maar niet dwingend voorgeschreven. Daarnaast is de International Accounting Standards Board (IASB) in 2005 een project begonnen om te onderzoeken of het mogelijk is een specifieke set van de IFRS te formuleren, die geschikt zijn voor niet-beursgenoteerde ondernemingen (Kamp, 2005). Aangezien deze nieuwe boekhoudnormen vele voordelen zullen opleveren voor zowel de onderneming zelf, als de investeerders, banken, aandeelhouders e.d., is het interessant om na te gaan of de toepassing van de IFRS ook een werkelijke meerwaarde kan betekenen voor de niet-beursgenoteerde ...