Over het leven van zeelieden, vissers en dokwerkers is al heel wat geschreven. Vaak zijn het de spectaculaire en duistere kanten die aan bod komen: de rauwe romantiek van de IJslandvaart bijvoorbeeld, of de miserabele levensomstandigheden van de Antwerpse dokwerkers. Maar daardoor blijft heel wat verborgen: de gewone verhalen uit het dagelijks leven van de arbeiders en hun gezinnen. In de publicatie ‘Leven en werken in de Belgische transportindustrie, 1913-2013’ probeer ik een wat genuanceerder beeld te schetsen op basis van getuigenissen, memoires, autobiografieën en tientallen interviews. Het zijn dan ook eerst en vooral de matrozen, havenarbeiders, chauffeurs en andere transportarbeiders zelf die aan het woord komen. Stap voor stap gaat de tekst doorheen de verschillende fasen van de levens van deze arbeiders, van het aanmonsteren van de jonge lichtmatroos tot het pensioen van de kapotgewerkte dokwerker. In een weids panorama worden de vele verschillende jobs en taken beschreven aan boord van het schip, hoog in de cabine van een vijftonskraan op de kade, onderweg met de vrachtwagen, in het magazijn of in de buik van een vliegtuig op de luchthaven.