Onderzoek aan de Britse Cardiff Universiteit (Lewis, Williams, Franklin, Thomas & Mosdell, 2006) toont aan dat journalisten steeds meer nieuws moeten produceren in steeds minder tijd. De wetenschappelijke literatuur (e.g. McManus, 1994; Lewis, Williams & Franklin, 2008a, 2008b) wijt dit fenomeen vooral aan de toenemende commercialisering van de journalistieke sector die gepaard gaat met professionalisering, kostenreductie en standaardisering van nieuwsproductie. Dit zou tot uiting moeten komen in een toenemend gebruik van institutionele en officiële bronnen. De studie van de Cardiff Universiteit toont inderdaad aan dat deze trend leidt tot een grotere afhankelijkheid van ready-made of ‘voorverpakt’ nieuws. In niet minder dan 60% van de krantenberichten en 34% van het radio- en televisienieuws werden sporen terug gevonden van ‘voorverpakte’ bronnen. Ook artikels die worden toegeschreven aan journalisten zijn vaak louter knip- en plakwerk van ‘voorverpakt’ materiaal. Buijs et al. (2009) trokken a.d.h.v. een gelijkaardige studie in de Nederlandse context gelijklopende conclusies. Onderzoek van het Nederlandse Commissariaat voor de Media (Jongbloed, Lauf & Negenborn, 2009) toont bovendien aan dat veel artikels zonder creditline in werkelijkheid toe te schrijven zijn aan nieuwsagentschappen. In elk van deze gevallen kunnen we ons vragen stellen bij de (on)afhankelijkheid van de journalistiek. In navolging van de Britse studie hebben wij een exploratief onderzoek opgezet om na te gaan hoe het gesteld is met de aanwezigheid van ‘voorverpakt’ nieuws in de Vlaamse media. Door middel van een inhoudsanalyse van het binnenlands nieuws in de kranten De Standaard en De Morgen onderzochten we hoe groot het aandeel voorverpakte informatie is en hoe transparant de twee dagbladen omgaan met hun informatie en bronnen. De steekproef bestaat uit alle binnenlandse nieuwsberichten die tijdens twee samengestelde weken verschenen (8 februari tot 20 maart 2010). In totaal gaat het om 427 nieuwsberichten in 24 kranten, waarvan ...