İlm-i firâsetin bir kolu olan ilm-i kıyâfet (fizyonomi), insanların beden uzuvlarından hareketle kişilerin özellikleri hakkında bilgi veren ilimdir. Aristo, “De Natura Animalium” isimli çalışmasında beden ve yüz yapısı ile insanın karakter özellikleri arasında bağlantı kurarak kişileri tanımaya çalışır. Aristo’ya göre, insanın beden ve yüz yapısının belli bir hayvana benzemesi, onun karakter özelliklerini ortaya koymaktadır. İslam âleminde bu tarzda eserler kaleme alma, tercüme faaliyetleriyle beraber hız kazanmış; kıyâfet-nâme adı altında Arapça, Farsça ve Türkçe çok sayıda eser yazılmıştır. Aristo’nun insana dair ele aldığı tüm hususları, kıyâfet-nâme yazarları da ele almıştır. Bu ilim, her ne kadar beden yapısı ve kişilik arasındaki ilişkileri ele alsa da güzellik hususu söz konusu olduğunda mutlak bir estetik kıstas üzerinden hareket edildiği görülmektedir. Özellikle kıyâfet-nâmenin “mutedil insan” bahsinde Aristo estetiğinin içkin güzellik için belirlediği kıstasların Sivrihisârî tarafından da mutedil güzellik için kullanıldığını görmekteyiz. Bu çalışmamızda Aristo estetiğinden hareketle Şabân-ı Sivrihisârî’nin Kıyâfet-nâmesi’nde Aristo estetiğinin etkilerini irdelemeye çalışacağız. ; Ilm-i kıyafet (physiognomy) is a sub-branch of ilm-i firaset, gives information about the characteristics of people with reference to limbs. Aristo attempts to identify people by linking body and facial structure with human character traits in his work entitled “De Natura Animalium”. According to Aristotle, that a person's body and facial structure resembles a particular animal reveals its character traits. In the Islamic world, this kind of works has gained momentum along with translation activities. Various kinds of works in Arabic, Persian and Turkish have been written under the name of Ilm-i kıyafet. Especially, we can see that the criterion determined by Aristotle aesthetic for beauty is used for moderate beauty by Sivrihisârî.In this work, we will try to examine the effects of the Aristotelian aesthetics in Shaban-i ...