SABAHATTİN ALİ’NİN HİKÂYECİLİĞİNDE SES VE FOTOĞRAF

Türk edebiyatında toplumcu gerçekçi anlayışın önemli temsilcilerinden olan Sabahattin Ali, roman ve hikâyelerindeki resim ve ses’lerin arasında çeşitli sosyal meseleleri anlatmaya çalışmıştır. Özellikle hikâyelerinde verilen resimler, sosyal gerçekçi manzaraya çerçeve çizerken ses, bu manzaradaki gizli bir isyan’ı ifade eder. Bu bağlamda onda ses, fotoğrafın arabı olarak adlandırılabilir. Bu yazıda, Sabahattin Ali’nin hikâyelerindeki fotoğraf ve sesler arasındaki diyaloğa odaklanacak, fotoğrafla arabı arasındaki ilişkiler irdelenecektir.