Sinds 2010 vindt elk jaar op 4 mei in Nederland Theater na de Dam plaats, een manifestatie van toneelstukken, die na de openbare Dodenherdenkingsceremonie gelijktijdig worden opgevoerd in verschillende steden. Het onderliggende idee is dat het theater iets kan bewerkstelligen wat in de officiële nationale herdenking niet mogelijk is: een gevoel van persoonlijke verbondenheid met de geschiedenis en de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. In dit artikel onderzoek ik of de officiële ceremonie en de voorstellingen van Theater na de Dam gelezen kunnen worden als voorbeeld van een relationele dramaturgie. Ik doe dit tegen de achtergrond van de jaarlijks terugkerende discussie over wie wel of niet herdacht zou moeten worden. Mijn analyse richt zich met name op De Tweede Wereldoorlog eindigt vandaag (Arnon Grunberg, 4 mei 2018).