Van rechters wordt verwacht dat zij onafhankelijk en onpartijdig zijn. Zij moeten de wet toepassen en zich niet laten leiden door afwegingen of belangen die niet in de wet verdisconteerd zijn. Dit wordt gewaarborgd door onder andere art. 6 EVRM en door de verschillende procesregelingen die het mogelijk maken rechters te wraken. Van die mogelijkheid wordt niet veel gebruik gemaakt. Dat geeft het comfortabele gevoel dat de Nederlandse rechter zich naar alle waarschijnlijkheid op correcte wijze van zijn taak kwijt. Maar er kan meer aan de hand zijn dan aan de oppervlakte blijkt. Onbewuste beïnvloeding van een rechter is immers ook goed mogelijk. Een rechter kan heel goed geneigd zijn om knappe vrouwen eerder gelijk te geven dan een nare man die hem constant in de rede valt, zonder dat hij dat zelf in de gaten heeft. Rechters zijn per slot van rekening ook maar mensen. Het is dus de vraag of dit valt terug te vinden in hun beslisgedrag. Het idee van dit onderzoek is om na te gaan of van een dergelijke onbewuste beïnvloeding sprake is. Een dergelijk onderzoek is niet eenvoudig uit te voeren, nu een simulatie – nog afgezien van de kosten – vermoedelijk geen resultaten zal geven aan de hand waarvan uitspraken kunnen worden gedaan over de werkelijkheid. Het voor het onderzoek vereiste laboratorium menen wij evenwel gevonden te hebben in de politierechterzittingen, die dagelijks overal in het land plaatsvinden. Doordat op dergelijke zittingen meteen mondeling uitspraak wordt gedaan, valt goed te onderzoeken of een fenomeen als hiervoor bedoeld zich voordoet of niet. Dat is het doel van dit onderzoek geworden.