Probleemstelling en wijze van behandeling De problematiek van de voordeelstoerekening komt aan de orde als een schadeveroorzakende gebeurtenis waarvoor een ander jegens de benadeelde aansprakelijk is, voor laatstgenoemde niet alleen nadelen maar ook een of meer voordelen doet ontstaan. De vraag is dan of en, zo ja, in hoeverre deze voordelen in mindering behoren te komen op de door de aansprakelijke persoon verschuldigde schadevergoeding. Een consistente theorie met behulp waarvan deze vraag naar de toerekening van voordelen kan worden beantwoord, blijkt in het Nederlandse recht te ontbreken. In de praktijk is echter behoefte aan duidelijke richtsnoeren op dit terrein. De centrale probleemstelling in dit boek is daarom of er een consistente theorie (in de zin van geheel van samenhangende opvattingen op het terrein van de voordeelstoerekening) bestaat, dan wel kan worden gevormd, die voor alle vragen van voordeelstoerekening tot redelijke uitkomsten leidt. Bij de speurtocht daarnaar heeft de nadruk gelegen op het formuleren van adequate toerekeningsregels, dat wil zeggen regels aan de hand waarvan voor alle soorten voordelen kan worden beoordeeld of en in hoeverre ze behoren te worden toegerekend op de schadevergoeding. Om dit te kunnen realiseren is gebruik gemaakt van de ervaringen in enkele buitenlandse rechtsstelsels, te weten die van Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, alsmede Engeland en Wales. Deze rechtsstelsels hebben weliswaar niet rechtstreeks een aanvaardbare theorie voor de voordeelstoerekening geboden, maar ze hebben wel de grondslagen verleend voor de vorming en de nadere uitwerking van een zodanige theorie. . Zie: Samenvatting